Hoe mijn passie voor lanschap en ecologie begon met een moestuintje

Hobby project

Delft
In deze blog deel ik hoe ik voor het eerst in aanraking kwam met ecologie, zelfvoorzienend tuinieren en biodiversiteit, en hoe deze tuin uiteindelijk de inspiratie vormde om landschapsarchitectuur te gaan studeren.
Toen ik in dit studentenhuis kwam wonen met drie anderen, waren we erg enthousiast over onze tuin. Ten minste... Het hebben van een tuin vonden we geweldig, het onderhoud minder. Dat veranderde tijdens de coronapandemie. Met niks anders te doen begon ik mij af te vragen: wat voor potentie heeft deze tuin als ik er daadwerkelijk moeite in zou steken? Vanaf dat moment was er geen weg meer terug. De eerstvolgende ochtend stond ik zonder plan in het tuincentrum om de eerste stap te maken voor een hobby die niet alleen mijn tuin drastisch zou veranderen, maar ook mijn blik op de natuur en mijn carrièrepad.

De eerste stap: een moestuin op gezonde grond

Vanaf week één dook ik in de wereld van het moestuinieren. Ik besteedde uren op YouTube om zo veel mogelijk te leren over het plannen van een moestuin, compost maken, en het gebruik van bodembedekking om de grond gezond te houden. Van resthout bouwde ik een verhoogd tuinbed en een LED-verlicht kiemkastje zodat ik vroeg in het seizoen kon beginnen met zaaien.
Dat eerste jaar van obsessief tuinieren leverde al een flinke oogst op die gezonder, lekkerder en, misschien wel het belangrijkst voor een student, veel goedkoper was dan de producten uit de supermarkt.

Van tuinieren naar ecologisch bewustzijn

Wat begon als slechts een praktische manier om voedsel te verbouwen, veranderde in een diepere fascinatie voor ecologie en biodiversiteit. Ik werd me steeds meer bewust van de natuurlijke processen in mijn tuin en besloot zelfs mijn bachelordiploma uit te stellen zodat ik een minor Biodiversity in Leiden kon volgen. Ondertussen verdiepte ik mij meer in het belang van inheemse planten en kocht ik zaden om mijn tuin niet alleen voor mijzelf, maar ook andere wezens waardevol te maken.
Nog belangrijker was dat ik wilde planten niet meer als 'onkruid' zag, maar ze observeerde om er achter te komen welke rol ze vervulden in het ecosysteem en welke insecten ze zouden aantrekken. Doormiddel van de OBS Identify app, speurde ik regelmatig mijn tuin af, op zoek naar nieuwe dier- en plantsoorten. Al snel kwam ik er achter dat zo'n kleine achtertuin een ongelofelijke biodiversiteit kan huisvesten, als je het de kans geeft.

Dieren als beloning van een gezonde tuin

Terwijl de plantendiversiteit groter werd, begon ik ook steeds meer dieren aan te treffen. Elke nieuwe bij of vlinder die ik ontdekte voelde als een persoonlijke prestatie, een teken dat ik eigenhandig hun leefomgeving had verbeterd.
Ondanks dit alles, viel het mij op dat niet iedereen hetzelfde naar mijn tuintje keek. Sommigen noemden het een 'biodivers paradijsje' terwijl anderen het juist als een verwilderde chaos zagen. De reden waarom ik de biodiversiteit kan waarderen, is omdat ik het voorrecht had om de fysieke en mentale voordelen ervan te ervaren.

Hoe graag ik het ook zou willen, mensen zullen zich niet gaan inzetten voor biodiversiteit zonder intrinsieke motivatie, en motivatie begint bij een positieve associatie met natuur. Dit motiveert mij als ontwerper om de waarde van de natuur uit te drukken op een manier die resoneert met anderen.

Afscheid van een werk in uitvoering

Toen mijn studie landschapsarchitectuur was afgerond, moest ik helaas ook mijn tuintje achterlaten. De nieuwe eigenaren hebben de rijke grond wellicht betegeld, maar gelukkig ben ik mijn passie voor ecologie en landschap niet kwijtgeraakt. Momenteel focus ik mij vooral op het ontwerpen van, met en voor de natuur, zodat deze weer een belangrijke plek kan krijgen in onze leefomgeving.